[Serena]

[REKLAMA]

[Serena]

Weszła po cichu do domu, mając nadzieję, że ojciec śpi. Miała szczęście. Przebiegła szybko i bardzo cicho do swojego pokoju, mając nadzieję, że nikt jej nie słyszał.

[Vanessa]

Wanesa była dziś pełna kultury i ogłady, czytała jakąs książkę o Savoir vivre, więc postanowiła przenieść rady cioci Zeni na praktykę. Zapukała więc do domu Hampfrejów, w nadziei, że ktokolwiek tam będzie egzystować.

Wanesa była dziś pełna kultury i ogłady, czytała jakąs książkę o Savoir vivre, więc postanowiła przenieść rady cioci Zeni na praktykę. Zapukała więc do domu Hampfrejów, w nadziei, że ktokolwiek tam będzie egzystować.

[ann]

niepewnie otworzył drzwi. swoimi podkrążonymi oczami spojrzał na Vanessę. był zdziwiony, ale zmęczenie dało się w znaki, więc ziewnął

[Vanessa]

- No, w koncu ! - pewnie ze pretensje miala i w ogole, w koncu ppukała w drzwi miliony minut. - Co sie z tobą dzieje? - powiedziała, wchodząc jak do siebie i pomijając zwykłe 'czesc'.

- No, w koncu ! - pewnie ze pretensje miala i w ogole, w koncu ppukała w drzwi miliony minut. - Co sie z tobą dzieje? - powiedziała, wchodząc jak do siebie i pomijając zwykłe 'czesc'.

[ann]

zamknął za nią drzwi.
- co się ze mną dzieje? - powtórzył trochę nieprzytomnie.

[Vanessa]

- Tak, co się z Tobą dzieje! - powtórzyła jak małemu dziecku, robiąc rozgoszczenie jak u siebie, co rozumiemy przez poczęstowaniem się jakimś kotletem z patelni i walnięciem się na kanapie. - Nie odzywasz się, wyglądasz jak z nocnego pociągu z mięsem. - tak, proszę państwa, wanesa się martwiła.

- Tak, co się z Tobą dzieje! - powtórzyła jak małemu dziecku, robiąc rozgoszczenie jak u siebie, co rozumiemy przez poczęstowaniem się jakimś kotletem z patelni i walnięciem się na kanapie. - Nie odzywasz się, wyglądasz jak z nocnego pociągu z mięsem. - tak, proszę państwa, wanesa się martwiła.

[ann]

przetarł oczy, mając nadzieję, że w ten sposób zaczerwienienia zniknął w siną dal. niestety nic to nie dało.
- przesadzasz - powiedział, po czym ziewnął.
usiadł na fotelu i spuścił wzrok.

[Vanessa]

- Ja przesadzam ? - oburzyła się trochę. Popatrzyła badawczo na Daniela, szukając jakichs oznak ćpuństwa, lub podobnych rzeczy. - Dan, co się dzieje? - spytała troskliwym głosem.

- Ja przesadzam ? - oburzyła się trochę. Popatrzyła badawczo na Daniela, szukając jakichs oznak ćpuństwa, lub podobnych rzeczy. - Dan, co się dzieje? - spytała troskliwym głosem.

[ann]

- przecież Ci mówię, że nic! - krzyknął zdenerwowany. może przesadził, ale nie miał zamiaru jej mówić. przecież jej nie powie, że to przez nią...

[Vanessa]

- Jasne! - uniosła się. Co poradzić, gdy krzyczano na Wanese, ona zaczynała robić to samo. - Jak sobie chcesz! - wstała i ruszyła w stronę drzwi. Złapała za klamkę, chcąc wyjść, jednak zatrzymała się na chwilę. - Mógłbyś w koncu zachowac sie jak dorosły, wiesz? - rzuciła do niego.

- Jasne! - uniosła się. Co poradzić, gdy krzyczano na Wanese, ona zaczynała robić to samo. - Jak sobie chcesz! - wstała i ruszyła w stronę drzwi. Złapała za klamkę, chcąc wyjść, jednak zatrzymała się na chwilę. - Mógłbyś w koncu zachowac sie jak dorosły, wiesz? - rzuciła do niego.

[ann]

- starałem się, wiesz? - powiedział głośno. - i wiesz co z tego wyszło? - chciał znaleźć odpowiednie słowo, ale zabrakło mu takiego - gówno, krótko mówiąc - dodał ciszej. - i co mam zrobić, żebyś w końcu dostrzegła we mnie dorosłego mężczyznę? - spytał z naciskiem na dwa ostatnie słowa

[Vanessa]

Vanessa oparła się plecami o drzwi. Popatrzyła na Dana, dokładnie przyglądając mu się. Zaczęła domyślać się, o co tak na prawdę mu chodzi. - Na początek, zacznij ze mną rozmawiać. - odparła po długiej chwili ciszy.

Vanessa oparła się plecami o drzwi. Popatrzyła na Dana, dokładnie przyglądając mu się. Zaczęła domyślać się, o co tak na prawdę mu chodzi. - Na początek, zacznij ze mną rozmawiać. - odparła po długiej chwili ciszy.

[ann]

chciał powiedzieć, że rozmawia, ale zdawał sobie sprawę, że rozmową tego nazwać nie można. podrapał się po głowie.
- to może siądziesz? - spytał,jakby dopiero zaczynali dyskusję

[Vanessa]

- Jasne - na jej twarzy pojawił się ledwo zauważalny uśmiech. Pokierowała się w stronę kanapy, na którą po chwili opadła. - Więc.. słucham - zachęciła Dana do rozpoczęcia rozmowy.

- Jasne - na jej twarzy pojawił się ledwo zauważalny uśmiech. Pokierowała się w stronę kanapy, na którą po chwili opadła. - Więc.. słucham - zachęciła Dana do rozpoczęcia rozmowy.